4000 +1 αναρτήσεις στην Oikoniki.blogspot.gr

  

Κάποτε πολλοί βιάζονταν να προδιαγράψουν  το  happy end (αίσιο τέλος ) του αντιμνημονιακού αγώνα. Κι αυτό όμως το "φιλμ " -  όπως τόσα άλλα στην πραγματική ζωή – είχε διαφορετική  τροπή : Η παραγραφή  του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου συν τις μεταγενέστερες στρεβλώσεις  της έννοιας «μνημόνιο»**, έδειξαν  το βαθύτερο κυβερνητικό ενδιαφέρον  για την αποδόμηση της αμαρτίας. Γιατί χωρίς την έννοια της αμαρτίας, δεν υπάρχουν αμαρτωλοί.

Όπως   στο ποίημα του Σεφέρη «οι γάτες του Αη Νικόλα», το Λαϊκό Κίνημα φάνηκε  να υποκύπτει στην τοξίνωση τόσων και τόσων  μαχών, ενδίδοντας σε μεγάλα, μεσαία και μικρά ψέματα : Έστω κι αν δεν είχανε περάσει οι αιώνες και γενιές του ποιήματος, αλλά   πεντέμισι χρόνια.

 Η νίκη  της  κακομοιριάς, της ασχετοσύνης,   της παρασημοφορημένης αριστεροσύνης που θυμάται ό,τι την βολεύει,  είναι νίκη, αλλά προσωρινή. Πάντως μέχρι την επόμενη φάση  ουδείς θα μας εμποδίζει  να λέμε ότι  ο  πλειοψηφικός λόγος δεν είναι εξ ορισμού  ορθός :   Εδώ ο  Γαλιλαίος  περικυκλωμένος από μια δεισιδαιμονική κοινωνία και εκτεθειμένος στην  Ιερά Εξέταση επέμενε ότι η γη  κινείται – και θα διστάζουμε εμείς να λέμε  το αυτονόητο; 

Όμως ο καιρός  επιτάσσει  κάτι σημαντικότερο, κι αυτό είναι ο αναστοχασμός περί  Αριστεράς και  Πολιτικής Οικολογίας. Τα επαναστατικά εγχειρήματα της πρώτης κατέληξαν στις τραγωδίες των γκουλάγκ και του άγριου κινεζικού  καπιταλισμού, ενώ οι ρεφορμιστικές οδεύσεις έφεραν αριστερόχροες   κυβερνήσεις-σούπες και  πλήρη ενσωμάτωση. Από την άλλη πλευρά η Πολιτική Οικολογία έφερε ένα πρόσκαιρο πρασίνισμα της Νέας Τάξης  και έναν απλό εκκεντρικό λόγο, στη θέση του ολιστικού που επαγγέλθηκε.  Όμως  η  μεταμοντέρνα ιδεολογική απερήμωση δεν θα εμποδίσει  να βλαστήσει  η προβληματική για μια ελευθεριακή, οικολογική και εναλλακτική διαδρομή.  Η θλίψη  και η απελευθερωτική φαντασία  μπορεί να συγκλίνουν σε ένα κοινό πολιτικό σχέδιο.

Και τώρα,  καιρός για απεξάρτηση από τις συμβατικές ηθικολογίες, που κυκλοφορούν στην πολιτική πιάτσα. Καιρός για μια   ψυχοπολιτική κριτική του πολιτικού γονιδιώματος  που παράγει ηγέτες-νάρκισσους, οπαδισμό,  παραγοντισμό, αυλικούς διανοούμενους , επιτηδευμένες συμπεριφορές και πολιτικές κολοτούμπες  για το βιβλίο Γκίνες.

Γιάννης Σχίζας

Σχετικά

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/09/blog-post_53.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/09/o.html

Παλαιότερες αναρτήσεις  με αφορμή τη συμπλήρωση χιλιάδων

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/12/3000.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/06/2000.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/09/1000.html

Εν όψει : Νικόλαου Ζήβα, "Σίσυφος Λαός"