"......ο Τσίπρας δεν παρουσίασε το σχέδιο της Αριστεράς για τη χώρα...Για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής  μίλησε......"

του Βασίλη Πάϊκου

Και αν οι δανειστές δεν δεχτούν αυτά που λέτε... Και αν η τρόικα δεν συγκατανεύσει... Και αν στραβώσουν οι εταίροι; Και αν θυμώσει η Μέρκελ... Και αν παρεξηγηθεί ο Γιούνκερ... Και αν διαφωνήσουν με τα σχέδιά σας και μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη... Και αν μας κλείσουν την πόρτα οι αγορές... Και αν... και αν... και αν...
Σωστές οι ερωτήσεις, εύλογες οι απορίες. Βασιζόμενες όμως όλες σ' αυτό το περίεργο σκηνικό που στήθηκε εδώ και τρία χρόνια. Στο σκηνικό που λέει πως ένας είναι ο δρόμος, κι άλλος δεν υπάρχει. Πως έτσι και τολμήσεις να παρεκκλίνεις απ' αυτόν την έβαψες. Στη λογική του μονόδρομου δηλαδή, με το λουρί στο σβέρκο...
Όταν ο Αντώνης Σαμαράς στα Ζάππεια (1-2-3) επαγγελλόταν τα διπλά και τα τρίδιπλα, ουδέν πρόβλημα. Ουδέν πρόβλημα και όταν ορκιζόταν ότι θα μηδένιζε το έλλειμμα μέσα σ' ένα - ενάμιση χρόνο. Και όταν ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει και εξαγγέλλει τα στοιχειώδη, τότε «μονάχα ανάσταση νεκρών δεν υπόσχεται».
Όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος μας έταζε 700.000 νέες θέσεις εργασίας, όλα καλά γινωμένα. Όταν ο Τσίπρας μιλάει για 300.000 θέσεις, από πού κι ώς πού. Θαυματοποιός είναι; Και Μαυρογιαλούρο τον λες, άνετα.
Εντάξει, λοιπόν, όλα κατανοητά. Ακόμη και οι τέτοιες στρεψοδικίες.