ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Για να πάνε κάτω τα φαρμάκια....


ΑΝΕΚΔΟΤΟ 1*

Ένας οδηγός βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητό του, σε ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα σε αυτοκινητόδρομο για Αθήνα. Δεν κινείται τίποτα. Ξαφνικά, ένας άνδρας του χτυπάει το τζάμι. Ο οδηγός κατεβάζει το παράθυρο:
- Τι συμβαίνει;
- Τρομοκράτες απήγαγαν τον Πρωθυπουργό Παπανδρέου και ζητούν 10 εκατομμύρια ευρώ για λύτρα, αλλιώς θα τον λούσουν με βενζίνη και θα τον κάψουν ζωντανό. Πηγαίνουμε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και μαζεύουμε από τους οδηγούς ό,τι μπορεί να δώσει ο καθένας.


Ο οδηγός ρωτάει:


- Και τι δίνει περίπου ο κάθε οδηγός;


- Γύρω στο ένα λίτρο!






*Νέας εσοδείας, του Χάρυ Κλυν. Δημοσιεύθηκε στο

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/09/blog-post_4374.html  





ΑΝΕΚΔΟΤΟ 2 (για αγγλομαθείς μόνο…)

Αμερικάνος σε Έλληνα :

- We have Βarack Οbama, Stevie Wonder, Bob Hope, and Johnny Cash…..

Και ο Έλληνας στον Αμερικάνο

- We have George Papandreou, no Wonder, no Hope, and no Cash

ΥΓ. Το σκίτσο του ΑΡΚΑ (προφανώς....)

ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ…..



Σε όλους μας περισσεύουν βιβλία…Που διαβάσαμε ή δεν διαβάσαμε, που αγαπήσαμε ή μας αφήσαν αδιάφορους, που μας άλλαξαν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο ή καθόλου .…





Όμως τα βιβλία στα χέρια των άλλων μπορεί να συνθέσουν εκρηκτικά μείγματα. Μπορούν να εκτοξεύσουν ανθρώπους στο «αλλού», μπορεί να κάνουν φυλακισμένους να «αποδράσουν» σε εαυτούς που βρίσκονται δυνάμει μέσα τους, μπορεί να δώσουν βάθος στον μικρό ορίζοντα των ηλικιωμένων, σθένος σε όσους το χρειάζονται λόγω αρρώστιας ….





Η «κεντρική ιδέα» λοιπόν είναι να μαζευτούμε την Πέμπτη 6 .10.2011 στις 8 το βράδυ στη ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (Πεσμαζόγλου 5) με ένα τουλάχιστον βιβλίο υπό μάλης. Και να το δώσουμε , ούτως ώστε να το καρπωθούν άνθρωποι που μπορεί να το διαβάσουν – και ό,τι  ήθελε προκύψει….

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ) ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ




Ο Γιώργος Καρατζαφέρης παίρνει συχνότατα το ύφος του «καλώς πληροφορημένου μεγαλοπαράγοντα της πολιτικής », όπως ακριβώς διάφοροι μικροπαράγοντες το παίζουν έγκυροι, γνώστες των «ντεσου», ενήμεροι για τα παρασκήνια κλπ. Παρ’ όλα αυτά του διαφεύγουν κάποια «σημεία αντιλεγόμενα» της τρέχουσας πολιτικής, όπως ο πραγματικός αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων…Γι αυτό στην τελευταία «επί κεντρικής επιτροπής» του ΛΑΟΣ ομιλία του – πάσα ομοιότης με την «επί του όρους ομιλία» είναι συμπτωματική - έσπευσε να υιοθετήσει την πρόσφατη- και - κακόγουστη – πολιτική - μπούρδα του Λοβέρδου,  περί 1 εκατομμυρίου δημοσίων υπαλλήλων…..

Ο παντεπόπτης Καρατζαφέρης τα έμαθε όλα και ομιλεί περί όλων, δεν έμαθε όμως ότι το «προσωπικό» που θα έχει υπό τας διαταγάς του ως ΜΕΛΛΩΝ (κατά φαντασίαν) Πρωθυπουργός, ήταν τον Ιούλιο του 2010 768.000 άτομα, από τα οποία πλέον πρέπει να αφαιρεθούν πολλές δεκάδες χιλιάδες, λόγω εσπευσμένων συνταξιοδοτήσεων…



Σε ένα άρθρο με τίτλο «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ»,  λέει ο Αλέξης Μητρόπουλος  :



«…. ασχημονούν εναντίον του κράτους και των δημοσίων υπαλλήλων και εξακολουθούν να παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό για τον δήθεν μεγάλο αριθμό τους, που, ακόμη και στην έξαρση των προσλήψεων προ 10ετίας, δεν ξεπέρασε το 11,4% του εργατικού δυναμικού (με μέσο όρο στην Ευρώπη των 17 το 16% και σε χώρες όπως η Νορβηγία, η Σουηδία, η Γαλλία κ.λπ. το 20-30%)»





(Λέω κι εγώ : Κύριε Μέλλοντα, ξεστραβωθείτε λιγάκι, γιατί θα μείνετε Υπερσυντέλικος…)




Ολόκληρο το άρθρο του Μητρόπουλου στο

http://e-parembasis.blogspot.com/2011/09/blog-post_6749.html



Ειδικό Δικαστήριο για τους ανειδίκευτους καιροσκόπους….





Λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση για την κατηγορία περί «Εσχάτης προδοσίας», ότι έχει πάψει να είναι αίτημα των φανατικών και των «περίεργων», αλλά είναι πλέον θέμα «θεσμικών παραγόντων» όπως ο επικεφαλής ενός κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ) . Υπενθυμίζω ότι ανάλογη αναφορά στη δικαστική διερεύνηση των μνημονιακών πολιτικών είχε κάνει και ο Αντώνης Σαμαράς στην ομιλία του στη ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα επιθετικός και συγκεκριμένος…Η υπόθεση των δικαστικών κυρώσεων εναντίον των πολιτικών εγκληματιών που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα, προκαλεί ευρύτερες συναινέσεις και συμφωνίες στην κοινωνία – αν κρίνουμε από μια επί πλέον συμβολή της δημοσιογράφου ΣΟΦΙΑΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗ, στον δικτυακό τόπο της «Ελεύθερης Ζώνης».



Η Βούλτεψη αναφέρεται ευθέως στη παραπομπή πολιτικών σε ειδικό δικαστήριο, σχολιάζοντας την περίπτωση της βουλευτικής ψήφου υπέρ του νέου τέλους για τα ακίνητα, που συνδυάστηκε με την υπερψήφιση τροπολογίας για την απομάκρυνση όλων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής….Οι κκ Βουλευτές  -   άσχετοι στο σύνολό τους με τη Στατιστική  αλλά εκτελώντας δίκην λόχου τα παραγγέλματα του Υπουργού Οικονομικών – αφενός δεν απασχολήθηκαν με τις σοβαρότατες καταγγελίες περί σκόπιμης διεύρυνσης του ελληνικού ελλείμματος για να υπαχθεί η χώρα στη διοίκηση του ΔΝΤ, αφετέρου δε απομάκρυναν από τις θέσεις τους επιστήμονες της στατιστικής, που είχαν διοριστεί από τη Βουλή και τελούσαν υπό τον έλεγχό της….Ακόμη οι κκ Βουλευτές δεν έλαβαν καθόλου υπόψη ότι το ΔΣ που οι ίδιοι ενέκριναν ΔΕΝ έχει συνεδριάσει από τον Οκτώβριο του 2010 !





Γράφει η Βούλτεψη :



«Αν δεν πρόκειται για πολιτικό καιροσκοπισμό, τότε πρόκειται για βαριάς μορφής σχιζοφρένεια.

Αν δεν έχουμε να κάνουμε με διχασμένες προσωπικότητες, τότε μιλάμε για πολιτικό αμοραλισμό.

Αν δεν πρόκειται για βαριά ανεπάρκεια, τότε έχουμε να κάνουμε με απόλυτη έλλειψη πολιτικού φιλότιμου.
Οι βουλευτές που επιμένουν να ψηφίζουν ό,τι βλέπουν μπροστά τους, είτε επειδή φοβούνται για την καρέκλα τους, είτε επειδή έχουν αρκούντως τρομοκρατηθεί από τον κ. Βενιζέλο, είτε επειδή έχουν πιστέψει πως πράττουν το καθήκον τους, είτε επειδή το βλέπουν ως μια «τελευταία ευκαιρία» εκ μέρους τους προς την κυβέρνηση, οφείλουν να επισκεφθούν τάχιστα έναν ψυχίατρο.



Ολόκληρο το άρθρο της  Βούλτεψη στο






ΤΣΙΠΡΑΣ : «ΕΣΧΑΤΗ» ΠΡΟΔΟΣΙΑ



Πριν λίγο καιρό φαινόταν ότι μόνο οι περιθωριακοί, οι ανώνυμοι, οι τζάμπα μπλόγκερς (όπως λέμε τζάμπα μάγκες…), οι σχολιαστές διαφόρων αναρτήσεων που δεν προσέχονται και γι αυτό το λόγο έχουν ιδιαίτερη επιθετικότητα, οι λαϊκοί που ελάχιστα εισακούγονται , οι γραφικοί και οι «διαταραγμένοι» λόγω μνημονίου, ήταν αυτοί που μιλούσαν για εσχάτη προδοσία της «κυβέρνησης» … Αυτοί που φαντασίωναν γουδιά, κρεμάλες, καρμανιόλες, καιάδες, ηλεκτρικές καρέκλες, θαλάμους αερίων ή ενδεχομένως κάποιες εκτελέσεις με «ανθρωπιά» - π.χ με θανατηφόρα ένεση… Όμως ο Αλέξης Τσίπρας με τις χθεσινές δηλώσεις του έδειξε ότι η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας δεν είναι μια απλή ή υπερβολική αντιπολιτευτική κορώνα , αλλά μια πραγματική και συγκεκριμένη θεώρηση ποινικής ευθύνης των Ελλήνων μεγαλοϋπαλλήλων της Τρόϊκα .

«Μετά το χθεσινό δημοσίευμα γαλλικής εφημερίδας, σχετικά με τη μελέτη για πώληση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δισ. ευρώ. καταλαβαίνουμε πλέον για ποιο λόγο οι Γερμανοί βιομήχανοι κόντεψαν να σηκώσουν στα χέρια τον κ. Παπανδρέου", είπε ο Αλέξης Τσίπρας, σχολιάζοντας τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις των βιομηχάνων μετά τον προς αυτούς λόγο του Έλληνα πρωθυπουργού. Και διερωτήθηκε για το ποιος Έλληνας υπουργός ή πρωθυπουργός μπορεί να βάλει την υπογραφή του, σε ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης του δημόσιου πλούτου. "Διερωτόμαστε εάν μια τέτοια επιλογή δεν σημαίνει έσχατη προδοσία για τον ελληνικό λαό και για την πατρίδα. Και αν δεν σημαίνει αυτό προδοσία, τότε τι είναι προδοσία;"…..

Αποφεύγοντας την ξύλινη πολιτική γλώσσα και το ξύλινο ύφος των πολιτικών, ο Τσίπρας υπογράμμισε ότι ο Παπανδρέου δεν έχει τη νομιμοποίηση να προχωρήσει στο ξεπούλημα της χώρας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι απεύθυνε αυστηρή προειδοποίηση στους καραδοκούντες κερδοσκόπους για πιθανές μελλοντικές αγορές ευκαιρίας: "Ας το καταλάβουν όσοι σχεδιάζουν ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης. Ας το καταλάβουν ότι πολύ σύντομα θα χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια. Πολύ σύντομα όσοι πλιατσικολόγοι ετοιμάσουν να πάρουν κοψοχρονιά όλη τη χώρα, να καταλάβουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους".

Χαίρομαι να ακούω τέτοιες σταράτες κουβέντες από ένα «θεσμικό» πολιτικό πρόσωπο : Μου δίνουν την αίσθηση ότι εξαντλεί τις δυνάμεις του στην μεγάλη υπόθεση του λαού, ότι κάνει ό,τι μπορεί. Τώρα , όσον αφορά τα άλλα «θεσμικά πρόσωπα», π.χ τη Δικαστική Εξουσία, αναρωτιέμαι γιατί δεν θα ήταν δυνατό να τεθεί ενώπιον των ιστορικών ευθυνών της, ύστερα από μια κοινή προσφυγή των αντιμνημονιακών δυνάμεων για τις μέχρι τώρα παραβιάσεις της συνταγματικής και κάθε άλλης νομιμότητας από την «κυβέρνηση»…Στην Αμερική η Δικαστική Εξουσία υποχρέωσε τον Νίξον σε παραίτηση και τον Κλίντον σε δημόσιο αίτημα συγγνώμης προς τον αμερικανικό λαό, ενώ ακόμη «επιδίκασε» την προεδρική εξουσία στον Τζωρτζ Μπους τον Νεώτερο, εις βάρος του Αλ Γκορ. Γιατί δεν θα μπορούσε να προωθηθεί κι εδώ μια άμεση καταδίκη της «κυβερνητικής» παρανομίας, που θα ανοίξει το δρόμο για την ολική αποτίμηση των ποινικών ευθυνών της;

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΕΤΡΙΝΟ, ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΙΚΌΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ…..




Πριν λίγες ημέρες ο Αντόνιο Ερεντιτάτο, επικεφαλής του Κέντρου Στοιχειώδους Φυσικής «Άλμπερτ Αϊνστάιν» στη Βρέμη, παρουσίασε με κάθε επιφύλαξη τις παρατηρήσεις του για τα «νετρίνα», μικροσωματίδια που κινούνται ταχύτερα από το φως. Το σχετικό ρεπορτάζ του τύπου ανέφερε ότι η  ομάδα του πέρασε  δύο ώρες στο CERN- στα γαλλοελβετικά σύνορα - απαντώντας στις αυστηρές ερωτήσεις ενός δύσπιστου ακροατήριου.

Το νέο κοσμικό «ρεκόρ ταχύτητας» των νετρίνο συνδέεται επίσης με το όνομα ενός θεωρητικού φυσικού, του Φρανς Κλόουζ – όμως δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την ακριβή θεωρητική ή εργαστηριακή σχέση των πρώτων με τον δεύτερο…Οφείλω όμως να καταθέσω ότι σε ένα από τα βιβλία του Ευτύχη Μπιτσάκη, τουλάχιστον πριν 35 χρόνια, είχα προσέξει την αναφορά του Έλληνα φυσικού και φιλόσοφου στον Ούγγρο θεωρητικό Φυσικό Γιάνοσυ, διότι ο τελευταίος αμφισβητούσε  ότι η ταχύτητα του φωτός είναι «οριακή»  στην  φύση….



Σκεπτόμουν λοιπόν ότι αυτή η «οροφή της ταχύτητας», τα 299.792 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτα στο κενό, στρογγυλεμένα συνήθως στον αριθμό των 300.000 χλμ/δευτ., εγκλωβίζει ουσιαστικά τον κόσμο μας σε μια ακτίνα, με βάση τα όρια της δικής μας ζωής. Γιατί όταν υπάρχουν άστρα σε απόσταση π.χ 20 ετών φωτός από τη γη, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί την προσέγγισή τους από ανθρώπινα όντα σε διαστημόπλοια, που θα χρειάζονταν 40 έτη ταξιδιού εάν μπορούσαν να αναπτύξουν την «μετριοπαθή» ταχύτητα των 150.000 χλμ. ανά δευτερόλεπτο…Αυτό θα ίσχυε ακόμη περισσότερο για διαστημικές αποστάσεις μεγαλύτερες, της τάξεως εκατοντάδων και χιλιάδων ετών φωτός….



Εάν η ταχύτητα του φωτός είναι ανυπέρβλητο όριο, το μεγαλύτερο τμήμα του μεγακόσμου που μας περιβάλλει θα είναι εσαεί παρατηρήσιμο  αλλά όχι απτό - δηλαδή επιδεκτικό εποικισμού και «αξιοποίησης». Αντίθετα η δυνατότητα υπέρβασης της ταχύτητας του φωτός φαίνεται να μεγαλώνει την ανθρώπινη εμβέλεια και να κάνει δυνάμει προσεγγίσιμες κάποιες περιοχές του «σύμπαντος», που μέχρι τώρα είναι απλώς ορατές .



Εδώ όμως πρέπει να προσέξουμε : Γιατί «υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός» σημαίνει κάτι μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να «επικαθήσουν» σε αυτή την ταχύτητα και να επωφεληθούν. Με δεδομένο ότι η ταχύτητα και η μάζα βρίσκονται σε αλληλεπίδραση, μια ταχύτητα π.χ 301.000 χλμ ανά δευτερόλεπτο μπορεί να είναι προσαρμόσιμη και αρμόζουσα μόνο στην ιδιαιτερότητα των νετρίνο….Και επειδή ο άνθρωπος ούτε θέλει ούτε μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο με ένα άθροισμα νετρίνο – με μηδενική ή σχεδόν μηδενική μάζα ! – αυτό ενδέχεται να σημαίνει ότι ο αποκλεισμός εναντίον του εξακολουθεί να ισχύει : Ότι δηλαδή  είναι καταδικασμένος να αναφέρεται εσαεί σε κόσμους ορατούς αλλά απολύτως πέραν των δυνατοτήτων του να τους αγγίξει…



Εκτός…..εκτός εάν διαρραγεί και τεθεί υπό έλεγχο  η σχέση ταχύτητας και μάζας – όπως στην αεροπορία ελέγχεται μέσω του μηχανισμού συμπίεσης η σχέση του επιβάτη με την μειωμένη πίεση του περιβάλλοντος στα ύψη άνω των 12-14000 ποδών….Ή εάν γίνει ό,τι και στα έργα επιστημονικής φαντασίας – που είναι κάτι αντίστοιχο με την «ανάλυση-αποστολή-ανασύνθεση» της φωνής με τη χρήση του τηλεφώνου : Δηλαδή η τηλεμεταφορά του ανθρώπου, αφού προηγηθεί η διάλυσή του σε «εξαρτήματα» επιδεκτικά υπερταχείας μετακίνησης, και βεβαίως αφού γίνει εφικτή η ανασύνθεση των εξαρτημάτων…



Και κάτι σαν "ανέκδοτο" : Παίρνοντας σαν αφετηρία ότι η φωνή αποστέλλεται μεν τηλεφωνικώς αλλά όταν ανασυντίθεται στο αυτί του ακροατή έχει συνήθως κάποιες αλλοιώσεις, σκεπτόμουν το 1986 (όταν η κυκλοφορία στην Αθήνα ήταν πραγματική κόλαση…) ότι καλή μεν η τηλεμεταφορά των Αθηναίων ως απάντηση στα μποτιλιαρίσματα των δρόμων (!!!), αλλά η ανασύνθεση και η μη απώλεια (ανθρώπινων) εξαρτημάτων μετά τη φάση της τηλεμεταφοράς(!!!) είναι πρόβλημα : Κάπως έτσι εκφραζόμουν σε ένα τεύχος του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ, τον Οκτώβρη του 1986, με αφορμή την απόπειρα ημών των οικολογούντων για ένα δημοτικό συνδυασμό και κάθοδο στις εκλογές υπό τον τίτλο «Επείγουσα λύση»…



Οι φυσικοί αναφέρονται στη «σιαμαία» σχέση ειδικής και γενικής σχετικότητας με τον οριακό χαρακτήρα της ταχύτητας του φωτός : Επομένως ο πρωταθλητισμός των νετρίνο απειλεί τη θεωρητική φυσική με ανατροπές, ακόμη και με το υποθετικό αναποδογύρισμα της αρχής της αιτιότητας… Η ιδέα ενός ορίου σε συγκεκριμένες φυσικές συνθήκες είναι απολύτως «νορμάλ», όμως η ιδέα ενός απόλυτου ορίου ισχύοντος σε οποιεσδήποτε φυσικές συνθήκες, φαίνεται υπερβατική και μεταφυσική, αντίθετη με τον ορθό λόγο . Σε μια ανάρτηση



http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/07/blog-post_8037.html   σχετικά με το τελευταίο βιβλίο του Μπιτσάκη «Η ύλη και το πνεύμα» ερωτούσα :



«Είναι δυνατόν ο μεθοδικός «Ορθός λόγος» να αποφανθεί και να αξιολογήσει τα οποιαδήποτε «προϊόντα» της θεωρητικής φυσικής – είτε αυτά αναφέρονται στην Αρχή της Αιτιότητας ή στην προέλευση του υπάρχοντος κόσμου ή σε οποιοδήποτε άλλο γενικό θέμα;»



Με επιφύλαξη, μπορώ να πω σήμερα : Εάν και εφόσον η υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός από τα νετρίνο είναι προϊόν αντικειμενικών μετρήσεων, αυτό ισοδυναμεί και με επιβεβαίωση του φιλοσοφικού/διαλεκτικού λόγου, που θεωρεί τα οποιαδήποτε όρια συγκεκριμένα, σε ένα κόσμο που είναι εν γένει «απεριόριστος» …..


ΥΓ. Στη φωτογραφία, εγκατάσταση του CERN






Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Ρόδης Ρούφος και το μυθιστόρημα «Η ΧΑΛΚΙΝΗ ΕΠΟΧΗ»





Ο Έλληνας συγγραφέας Ρόδης Ρούφος δημοσίευσε τη Χάλκινη Εποχή, ένα μυθιστόρημα για τον αγώνα ανεξαρτησίας της Κύπρου, το 1960 (Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ). Παρ’ όλο που ο Ρούφος έγραψε το μυθιστόρημα στα αγγλικά και το δημοσίευσε στο Λονδίνο, για να παρουσιάσει στο αγγλικό κοινό την ελληνική άποψη, το βιβλίο του ουσιαστικά αγνοήθηκε από αυτό το κοινό. Αυτή η αδιαφορία είναι ιδιαίτερα προβληματική για τους μελετητές του Ντάρελ, μια και ο Ρούφος έγραψε τη Χάλκινη Εποχή ως απάντηση στο βιβλίο του Λώρενς Ντάρελ για την Κύπρο («Τα πικρολέμονα») ….. Ο Ρούφος το δηλώνει αυτό ρητά στο τέλος του τμήματος που δημοσιεύεται εδώ:

«Χρειαζόταν ακόμα ένα βιβλίο [εκτός από τα Πικρολέμονα] για να συμπληρώσει τα κενά, για να δώσει την ελληνική άποψη»…



Υπάρχουν ίχνη αποικιοκρατικής νοοτροπίας στον τρόπο με τον οποίο μερικοί αναγνώστες του Ντάρελ μιλάνε ακόμα για τα Πικρολέμονα, , σαν ένα έντιμο ή ακόμα και φιλελληνικό βιβλίο, χωρίς να αναφέρουν, και μάλιστα χωρίς καν να έχουν επίγνωση, ότι έχει δημοσιευτεί ελληνική και κυπριακή απάντηση στα Πικρολέμονα. Και η Χάλκινη Εποχή δεν είναι άγνωστη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Η ελληνική έκδοση, μεταφρασμένη από τον συγγραφέα, εξακολουθεί να κυκλοφορεί και να πωλείται ικανοποιητικά.



Χάρη στη γενναιοδωρία της Αριέττας Ρούφου, χήρας του Ρόδη Ρούφου, ένα κεφάλαιο της Χάλκινης Εποχής, που αναφέρεται στο βιβλίο του Ντάρελ και αφαιρέθηκε από το κείμενο επειδή υπήρχε ο φόβος να θεωρηθεί δυσφημιστικό, δημοσιεύεται εδώ (Στη νέα έκδοση της «Χάλκινης Εποχής») για πρώτη φορά. Ελπίζω ότι όταν ο Ρόδης Ρούφος θα έχει πει ό,τι είχε να πει, οι αναγνώστες θα δουν τα Πικρολέμονα του Ντάρελ με πιο κριτικό μάτι…….



Όπως ο διάσημος Έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ο Ρούφος υπηρέτησε στο ελληνικό διπλωματικό σώμα. Τοποθετήθηκε στη Λευκωσία ως Πρόξενος της Ελλάδας (εφόσον η Κύπρος ήταν αγγλική αποικία δεν μπορούσε να έχει ελληνική Πρεσβεία) από το 1954 ώς το 1956. Παρ’ όλο που η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης δεν υποστήριζε την Ένωση ( της Κύπρου με την Ελλάδα), για να μην έρθει σε αντίθεση με την Αγγλία, Έλληνες αξιωματούχοι ανεπίσημα ενθάρρυναν τις δραστηριότητες των Κυπρίων. Ο Ρούφος υπήρξε σύνδεσμος ανάμεσα στην Αθήνα και την κυπριακή κίνηση υπέρ της Ένωσης.



[Από το επίμετρο του David Roessel]





XEFTILIZATION





Διαβάζω την τελευταία είδηση, για την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών περί αφαίρεσης του τίτλου του «επίτιμου δικηγόρου» από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και συνταξιούχο δικηγόρο Θεόδωρο Πάγκαλο…



Στις 25/9 περνάω έξω από την «Εμπορική Τράπεζα» της οδού Αθηνάς και βλέπω στον τοίχο γραμμένο το σύνθημα(;) – ή γνωμικό καλύτερα : «Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΚΡΕΜΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ»….



Στις 24/9 διαβάζω τις δηκτικές δηλώσεις του Πούτιν για "Τις χώρες της ΕΕ που ζητούν από τη Γερμανία και τη Γαλλία οικονομική βοήθεια, λέγοντας ότι ανταλλάσσουν την εθνική τους κυριαρχία με ελεημοσύνες"!





Το πρωϊ της 23/9 ανοίγω πρωϊ-πρωϊ την τηλεόραση και πέφτω πάνω στον Γιώργο Τράγκα, που λέει όσα λέει και ταυτόχρονα μιλάει, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΟΒΑΡΑ, για τις δίκες που θα στηθούν εναντίον αυτών που έφεραν τη χώρα σ’ αυτά τα χάλια…



Ανακαλώ στη μνήμη μου την απόφαση της κόρης του Λοϊζου, ως κληρονόμου των δικαιωμάτων της καλλιτεχνικής παραγωγής του πατέρα της, να απαγορεύσει στο ΠΑΣΟΚ τη χρήση του γνωστού τραγουδιού «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ»…



Όχι, τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν ποτέ στην μεταπολίτευση, ή πριν από τη δικτατορία, ή στον μεσοπόλεμο. Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση απαξιώθηκε και «γιαουρτώθηκε», όσο η σημερινή. Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση πρόσβαλε τόσο το δημόσιο αίσθημα και έδειξε τέτοια ανυπαρξία φιλότιμου. Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση έθεσε εαυτόν εντός εισαγωγικών – «κυβέρνηση» - ως διοίκηση ουσιαστικά του τόπου που διεκπεραιώνει ξένες εντολές…Και υπενθυμίζω ότι μόνο μετά τη δικτατορία και για κάμποσα χρόνια οι όροι «κυβερνηση» και «Υπουργός» της Χούντας έμπαιναν εντός εισαγωγικών, γιατί αμφισβητείτο η νομιμότητά τους….



Ο Σεφέρης έγραψε το τελευταίο ποίημα του «Επί Ασπαλάθων» το 1971, με θέμα την επώδυνη θανάτωση του τυράννου Αρδιαίου με το σύρσιμό του στους ακανθοφόρους ασπάλαθους. Ο λόγος του ήταν υπαινικτικός - ουσιαστικά ήταν μια σαδιστική αναπόληση εναντίον της δικτατορίας, που τον είχε κακολογήσει και ταπεινώσει.



Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού."


πάλι με την άνοιξη.


Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες


το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι


δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια


και τους κίτρινους ανθούς.


Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν


ακόμη...


Γαλήνη


-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;


Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού


τ'αυλάκια.


τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου


δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.


Το βράδυ βρήκα την περικοπή:


"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει


"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν


τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν


απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους


και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".


Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του


Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος


31 του Μάρτη 1971






Η δική μου αναπόληση δεν πάει τόσο μακριά και δεν έχει τόση κουλτούρα : Απλώς φέρνει στο νου μου μιαν άλλη αφήγηση,  καθόλου Πλατωνική, για μια τρομερή ημέρα όπως η 15η Νοεμβρίου 1922, ώρα 11.27 πμ. Όταν μπροστά σε 90 στρατιώτες και μερικές δεκάδες μαρτύρων, στο Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία, έγινε η εκτέλεση των έξη….









Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Δασολόγοι : Αγώνες χαμένοι είναι αυτοί που δεν δίνονται







Όλοι οι αγώνες δεν κερδίζονται οπωσδήποτε, αλλά (εξαρχής)και άδοξα χαμένοι είναι αυτοί που δεν δίνονται….

Με τους Δασολόγους, Δασοπόνους, Δασοφύλακες, εμείς οι οικολογούντες είχαμε έρωτα. Συνταχθήκαμε σε κοινές στοχεύσεις και σε μύρια όσα ζητήματα, από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Για το «Νόμο περί βοσκοτόπων» του 1987, για την (εκδικητική) αφαίρεση του συντονισμού του αντιπυρικού αγώνα από τους δασολόγους στα τέλη της δεκαετίας του 90. Για την Πάρνηθα, για την υπόθεση της Ιπποκράτειας Πολιτείας, για την υπόθεση της οδοποιίας στον Υμηττό, για τον Δασονόμο του 2003 και τους περιβόητους ορισμούς του Δάσους – επί τη βάσει της τότε κυβερνητικής καλογερικής…. Οι δασολόγοι είχαν οικολογική οπτική, είχαν ευρύτητα αντίληψης, είχαν γνώσεις. Ήταν δάσκαλοί μας.

Σήμερα αυτός ο τόσο σημαντικός κλάδος βάλλεται , όπως και οι υπόλοιποι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Τα ζητήματα που τίθενται πλέον είναι υπαρξιακά. Γι αυτό και τα διοικητικά συμβούλια τεσσάρων συνδικαλιστικών οργανώσεων (Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, Ένωση Ελλήνων Δασοπόνων Δημ. Υπαλλήλων, Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων, Πανελλήνια Ένωση Μονίμων Οδηγών Δημοσίων Υπηρεσιών) βγαίνουν «στο κλαρί» και υποστηρίζουν :



«Η κατάσταση στο Δημόσιο Τομέα έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής των εργαζόμενων . Είμαστε μπροστά στο φάσμα της βιολογικής και κοινωνικής μας εξαθλίωσης και οφείλουμε να αντισταθούμε».



Οι τέσσερεις οργανώσεις υποστηρίζουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ότι η χώρα έχει τις παραγωγικές και άλλες δυνατότητες που μπορούν να καλύψουν, έξω από τις σημερινές πολιτικές και οικονομικές δομές, τις ανάγκες της κοινωνίας. Ότι είναι μετωπικά αντίθετες :

• Στη δραματική μείωση των εισοδημάτων , που οδηγεί στο βιολογικό αφανισμό και την κοινωνική εξαθλίωση τους εργαζόμενους στον τομέα των δασών.

• Στα συνεχιζόμενα φορολογικά χαράτσια .

• Στις μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα και στην εργασιακή εφεδρεία.

• Στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας.

• Στη διάλυσης της κύριας σύνταξης και των επικουρικών ταμείων και

Στην εξαφάνιση του πρωτογενή τομέα – των δασών και της δασικής πολιτικής που πλέον είναι όνειρο θερινής νυκτός…



Και καλούν σε 3ωρη Παναττική στάση εργασίας, με παράλληλη συγκέντρωση στην οδό Χαλκοκονδύλη, στις 29.9.2011



ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Π.Ε.Δ.Δ.Υ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ,ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ , Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΘΑΝΟΣ ΖΗΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε.Δ.Δ.Υ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ , Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ,ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Π.Ο.Δ.Δ.Υ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΣ,  Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΛΩΤΣΙΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Π.Ε.Μ.Ο.Δ.Δ.Υ,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΛΕΞ.ΤΡΥΦΕΡΗΣ,  Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ , ΒΑΣ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΟΠ : Μέριμνα για τον χρήστη, αλλά laisser faire για τον έμπορο…





Με κάτι τέτοιους τίτλους, οι «Οικολόγοι Πράσινοι» μας βοηθούν να ξεσκονίσουμε τα γαλλικά μας : Και φυσικά να «αναστοχαστούμε» (που θάλεγε γνωστός λόγιος της Ανανεωτικής Αριστεράς, γιατί το «ξανασκεφτούμε» δεν του φτουράει…) το περίφημο σύνθημα της γαλλικής επανάστασης (laisser faire - laisser- passer), για την ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας και του εμπορίου…….

Λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη των ΟΠ, η «κυβέρνηση» περιορίζεται στο μισό σύνθημα, στο laisser faire για τον καλλιεργητή –αυτοκαταναλωτή φυτικών προϊόντων - δεν ξέρω αν εδώ περιλαμβάνεται και η παπαρούνα του οπίου…Να υποθέσω εγώ, αν και μη ειδικός, ότι οι μη διαθέτοντες χωράφι ή κήπο ή μπαλκόνι αλλά εμμένοντες στην κατανάλωση ναρκωτικών, θα είναι υποχρεωμένοι να προσφεύγουν στον έμπορο; Δηλαδή όπου και όταν δεν υπάρχει faire θα υπάρχει passer;



Αξιοποιώντας την παραδοσιακή σοφία («όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά»…) μπορούμε να πούμε, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, ότι όπου υπάρχει νομοσχέδιο υπάρχει και εισπρακτική βούληση ή μείωση δαπανών για την κοινωνική πρόνοια … Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η δήλωση της εκπροσώπου τύπου των Οικολόγων Πρασίνων – Ελεάννα Ιωαννίδου – για το σχέδιο νόμου για τον κώδικα ναρκωτικών :



«Ενώ το προτεινόμενο νομοσχέδιο, με την αποποινικοποίηση της χρήσης, την ελαχιστοποίηση της ποινικής απαξίας της αυτοκαλλιέργειας, και την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαιώματος στην απεξάρτηση, κάνει ένα πρώτο βήμα που θα μπορούσε να ενισχύσει τις κατευθύνσεις αλλαγής πολιτικής για τα ναρκωτικά που διεκδικούμε, ωστόσο διαφαίνεται πως η κυρίαρχη πολιτική βούληση του Υπουργείου δεν είναι τελικά η διάρρηξη της σχέσης εμπόρου- χρήστη, αλλά μόνο η αποσυμφόρηση των φυλακών, η εξοικονόμηση πόρων στο κατασταλτικό και δικαστικό σύστημα και η υιοθέτηση de facto εισπρακτικής πολιτικής για την αυτοκαλλιέργεια και τη δημόσια χρήση μη τοξικοεξαρτησιογόνων ουσιών….» (η υπογράμμιση δική μου).



Ολόκληρο το κείμενο των Οικολόγων Πρασίνων στο





YΓ. Υποθέτω ότι υπάρχει ένα λάθος στον τίτλο του κειμένου των ΟΠ, δεδομένου ότι το faire αφορά παραγωγούς και το passer εμπόρους....Εκτός αν οι ΟΠ ειρωνεύονται, παρά τις καθωςπρέπει συμπεριφορές τους...




Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Μιας ξεφτίλας , μύριες έπονται.









Στης ακρίβειας τον καιρό , ενώ κάθε εβδομάδα ανακοινώνουν μέτρα συρρίκνωσης μισθών και συντάξεων, θα έπρεπε να καταλαβαίνουν την αξία ορισμένων εναλλακτικών δυνατοτήτων για την πρόσβαση στη φύση. Αλλά το IQ τους σε συνδυασμό με την εισπρακτική κουλτούρα που (είναι και η μόνη που) διαθέτουν, τους αποτρέπει από το να σκεφθούν επί της ουσίας : Να σκεφθούν ότι μικρότερη χρήση ΙΧ σημαίνει μικρότερη κατανάλωση καυσίμων και επομένως μικρότερη επιβάρυνση του εμπορικού ισοζυγίου …Ότι οι πολίτες που θέλουν να ξεδώσουν στους ορεινούς όγκους της χώρας – όπως στην Πάρνηθα – πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να κινούνται φθηνά, για να ισοσταθμίσουν ως ένα βαθμό τις εισοδηματικές απώλειες που υφίστανται. Ότι ακόμη κι αν μια λεωφορειακή γραμμή είναι βραχυπρόθεσμα ελλειμματική, μπορεί μακροπρόθεσμα και μέσα στο καθεστώς που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι, να αποδειχθεί ωφέλιμη και ελκυστική για ένα ευρύτερο κοινό…..



Όμως αυτοί, επικαλούμενοι την «μικρή επιβατική κίνηση» υπαγόρευσαν την αναστολή της λειτουργίας της λεωφορειακής γραμμής 714 (Πλατεία Βάθης-Πάρνηθα). Δηλαδή εκεί που έπρεπε να διαφημίσουν και να προβάλουν τη συγκεκριμένη γραμμή σε όλους τους πιθανούς χρήστες, ορειβάτες ή κατοίκους των κοντινών προς την Πάρνηθα Δήμων, έσπευσαν να κάνουν το ακριβώς αντίθετο !



Τους έγραψε ένας «χρόνιος χρήστης» της Πάρνηθας, του βουνού που αποτέλεσε λίκνο της ελληνικής ορειβασίας :


«Ως ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Ο.Φ.Ι.Σ. (Ορειβατικός Φοιτητικός-Φυσιολατρικός Ιατρικός Σύλλογος),μπορώ να με θυμηθώ δεκάδες Κυριακές,να ανηφορίζω,με πλήθος νέων παιδιών, στο βουνό, με το εν λόγω λεωφορείο.Φτηνά, οικολογικά,παρεΐστικα, κάποτε και από ανάγκη , λόγω μη ύπαρξης αυτοκινήτου.

Λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι:

α)Η γραμμή,μέχρι το Μεσονύχι,τουλάχιστον,εξυπηρετεί πληθώρα συμπολιτών μας ,που κατοικούν σε Αγίους Αναργύρους,Ίλιον και Μενίδι.

β)Τα Σάββατα και-ιδίως- τις Κυριακές,τα περί «μικρής επιβατικής» κίνησης,κάθε άλλο,παρά ισχύουν.

σας καλώ να επανεξετάσετε την απόφασή σας, για την αναστολή λειτουργίας της λεωφορειακής γραμμής 714(ιδίως τα σαββατοκύριακα,που η γραμμή πρέπει να ενισχυθεί,με περισσότερα δρομολόγια).Είναι πραγματικά κρίμα,να στερείτε από τόσο κόσμο τη βουνίσια βόλτα του…




Όχι άλλα ΙΧ. στο βουνό-ναι στην ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό , όσων δε διαθέτουν ΙΧ.!




Π... Γ...

ιατρός-ένας από την κυριακάτικη παρέα του 714...»





Η υπόθεση έχει πάρει διαστάσεις, καθώς αρκετοί ορειβατικοί σύλλογοι είναι έτοιμοι να διαμαρτυρηθούν στον ΟΑΣΑ (Ο.Α.Σ.Α.:Μετσόβου 15,Αθήνα 106 82, Τηλ.:210-82.00.999, Φαξ: 210-82.12.219, e-mail : oasa@oasa.gr). Αλλά και η διαμαρτυρία απλών πολιτών στις ίδιες διευθύνσεις, δεν είναι ευκαταφρόνητη…

Δώστε στο Καστελόριζο μια ευκαιρία …





Σε «εκστρατεία κοινωνικής εγρήγορσης » αποδύεται το διαδικτυακό περιοδικό 24grammata.com,   με στόχο την αποστολή βιβλίων στο ακριτικό Καστελόριζο…. Η ιδέα είναι ωραία, η πρόθεση θαυμάσια.  Όμως ορισμένα σημεία του κειμένου του Γιώργου Δαμιανού για το ζήτημα, είναι ανεπίδεκτα κατάποσης….

Γράφει ο Δαμιανός :

«Το Καστελόριζο είναι μακριά, γιατί ποτέ δε μάθαμε που, ακριβώς, βρίσκεται (απέχει 5 ώρες, ακτοπλοϊκώς, από τη Ρόδο).

Ήταν πάντα στο υποσυνείδητο του Έλληνα ως η δυσμενής μετάθεση, ή ο τόπος τιμωρίας για τον ατίθασο Δημόσιο Λειτουργό.

Και ξαφνικά… ξαφνικά μπήκε στη ζωή μας.

Αλλά όχι ως ευλογημένος ελληνικός τόπος που περιμένει τα παιδιά του για να τα ταΐσει και να τα ποτίσει από τη γη του.

Τώρα οι απανταχού ρήτορες και ρητορίσκοι μιλάνε για “λεκάνες Μεσογείου”, για “κοιτάσματα”, για “γεωπολιτική αξία”, για “πλούτο”, για “αρπαχτές” και για “κονόμα”


Τώρα κινδυνεύει, πραγματικά, το Καστελόριζο!!!


Αυτό φοβηθήκαμε και για αυτό στα 24grammata.com αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε ένα μοναδικό αφιέρωμα 46 άρθρων σε 4 γλώσσες. Συγκεντρώσαμε, για πρώτη φορά, την ιστορία και τον πολιτισμό αυτού του νησιού στις 4 πρώτες σελίδες του 24grammata.com. Με τη συγκέντρωση όλου του υλικού το αφιέρωμα θα κυκλοφορήσει με τη μορφή free e-book.

Το Καστελόριζο έχει προβλήματα, που δεν μπορούν να περιμένουν.

Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα του είναι η δική μας άγνοια, η επιπολαιότητα και ο δικός μας Μακάριος ύπνος

Γνωρίστε το Καστελόριζο, πριν να ρητορεύσετε για τη “γεωστρατηγική σημασία του στην παγκόσμια οικονομία…”

Πάρτε από το χέρι το παιδί σας και δείξτε του στο χάρτη που βρίσκεται το Καστελόριζο (δεν είναι δυο λεπτά από τη Ρόδο. Είναι 5 ώρες ακτοπλοϊκώς και 30 λεπτά αεροπορικώς από τη Ρόδο). Βοηθήστε τον να συνειδητοποιήσει ότι τα σύνορα δε χαράζονται με τις χιλιομετρικές αποστάσεις, αλλά με τις Καρδιές των ανθρώπων που τα κατοικούν και από το Φρόνημα αυτών που τους στηρίζουν

Διαλέξτε από τη βιβλιοθήκη σας ένα οποιοδήποτε βιβλίο που έχετε διαβάσει (Παιδικό, Σχολικό, Λογοτεχνικό, Λεξικά, Επιστημών).

Εάν δε θέλετε να αποχωριστείτε τα βιβλία σας είναι αυτονόητο ότι μπορείτε να αγοράσετε από οπουδήποτε ένα βιβλίο

Για βιβλία που ζυγίζουν μέχρι 350 γραμμάρια το κόστος γραμματοσήμου είναι 1,90 ευρώ (συστημένο: 3,77) και μέχρι 500γρ. το κόστος είναι 2,12 ευρώ (συστημένο 3,19)

Για ιδιωτική ταχυμεταφορά (παραλαβή από το σπίτι σας, περίπου 15,50 ευρώ για φάκελο ή δέμα έως 2 κιλών)

Γράψτε στην πρώτη σελίδα του την αφιέρωση σας ή το μήνυμα σας και στείλτε το με ένα απλό γραμματόσημο (κόστος γραμματοσήμου από 1,90 έως 2,12ευρώ)

στοιχεία παραλήπτη: Δημοτικό Σχολείο Καστελορίζου ΤΚ85111 (συμμετοχή στην εκστρατεία του 24grammata.com )»





Εδώ τελειώνει το κείμενο του Δαμιανού. Οπότε ρωτάω εγώ, σχετικά με τα υπογραμμισμένα σημεία : Προς τι η απαξίωση αυτών που μιλάνε για κοιτάσματα, λεκάνες Μεσογείου, γεωπολιτική αξία κλπ; Προς τι η υποβάθμισή τους στο επίπεδο του «ρητορίσκου», και πού βρίσκεται το κακό αν δεν έχουν επισκεφτεί το Καστελόριζο και δεν γνωρίζουν την ακριβή του θέση;

Γιατί μια τέτοια εκστρατεία ανάπτυξης  και ενδυνάμωσης των πολιτιστικών δεσμών του Καστελόριζου με την χερσαία Ελλάδα, να συνδυάζεται με την εμπάθεια εναντίον ανθρώπων που κάτι κάνουν, κάτι γράφουν ή σκέπτονται – εν πάση περιπτώσει – για τα εθνικά θέματα , όπως αυτό της ΑΟΖ; Και μάλιστα σε μια συγκυρία επιθετικών κινήσεων της Τουρκίας στην ολότητα της περιοχής : Κινήσεων που αφορούν φυσικά και το Καστελόριζο, παρά τον ρητορικό αποπροσανατολισμό του Δαμιανού…..



Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ



Ο Γιώργος Καρατζαφέρης αυτό-προαλείφεται για Πρωθυπουργός – σύμφωνα με τα λεγόμενά του στην πρόσφατη ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, την οποία μετέδωσε η ΕΤ 1…Ο ίδιος δεν δίνει καμιά απολύτως εξήγηση για το ποιοι – και από - πού –θα μετατοπισθούν πολιτικά, έτσι ώστε να ανατρέψουν τους μέχρι τώρα εκλογικούς συσχετισμούς και να αυξήσουν τα ποσοστά του, τα οποία κατά δήλωσή του είναι διπλάσια και αυτών που του δίνουν τα γκάλοπ…….



Ο Καρατζαφέρης είναι ο πολιτικός που φουσκώνει τα ποσοστά και το ρόλο του – είναι ο ίδιος που φλυάρησε ένα διάστημα για την «κοινωνική αριστερά» και στη συνέχεια, αφού εισέπραξε ό,τι εισέπραξε , μίλησε περί Δεξιάς συγκατοίκησης και «Πολυκατοικίας». Είναι φανερό ότι ένα άλλο πολιτικό σχέδιο με διαφορετικές στοχεύσεις, δεν υπηρετείται από αοριστίες και προεξοφλήσεις λαϊκής υποστήριξης, από εξωραϊσμούς των πνευμάτων και των διαθέσεων. Απεναντίας, ένα σχέδιο χειραφέτησης της χώρας και του λαού από εξαρτήσεις και «δουλείες», υπηρετείται μόνο από αλήθειες, από την αυστηρή καταγραφή αντικειμενικών και υποκειμενικών δεδομένων και δυνατοτήτων….



Έχω τη καλύτερη άποψη για τον Παναγιώτη Κουρουπλή και για την υπέροχη κίνησή του να ακούσει τη φωνή της συνείδησής του, με αποτέλεσμα να διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ. Διαβάζω με πολύ συμπάθεια τη διάθεσή του να εργαστεί « για μια μεγάλη κυβερνητική Αριστερά» ( ΑΥΓΗ 25.9.2011), όπως επίσης τις βολές του ενάντια στην αυτοπεριθωριοποίηση της υπαρκτής Αριστεράς – η οποία επί τέλους θα έπρεπε να καταλάβει, λέω εγώ, ότι το 80-90% του λαού, πλην μεγαλοκαρχαριών, τοκιστών και σουλατσαδόρων, είναι «δυνάμει πελατεία» της…Όμως αυτό που ΔΕΝ προκύπτει από τη συνέντευξη του Κουρουπλή στην ΑΥΓΗ, και που αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο, είναι το πώς στη συγκεκριμένη συγκυρία θα αιμοδοτηθεί ένα ευάριθμο και αποτελεσματικό μέτωπο δυνάμεων, που θα αναδιοργανώσει την οικονομική άμυνα της χώρας . Που  θα συμπράξει με ευρωπαϊκές συλλογικότητες και  θα αντιμετωπίσει τους νεοταξίτες και νεοφιλελεύθερους σε διεθνές και εθνικό επίπεδο….



Να πως απαντάει ο Κουρουπλής στον Κώστα Πουλακίδα της ΑΥΓΗΣ, στο ερώτημα αν θεωρεί «ότι το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά φέρουν διαχρονικά ευθύνη σε όλη αυτή τη διαδρομή;

«Το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας νομιμοποίησε δυστυχώς συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές τις οποίες ιστορικά είχε την ευθύνη να ακυρώνει. Η αριστερά εκείθεν του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε πάντα αυτοπεριθωριοποιημένη σε μονοψήφιους αριθμούς. Μια τέτοια αριστερά αυτοκαθίσταται ακίνδυνη για το σύστημα. Προσωπικά πιστεύω και θα εργαστώ γι’ αυτό, όπως πολλοί άλλοι, διότι είναι μέγιστη ευκαιρία να συγκροτηθεί μια μεγάλη κυβερνητική αριστερά είτε μέσα από ένα ιδρυτικό συνέδριο είτε μέσα από μια προγραμματική συνεργασία.»

Ενδιαφέρουσα η διαθεσιμότητα του Παναγιώτη Κουρουπλή στον αγώνα για μια μεγάλη κυβερνητική Αριστερά, που θα μπορεί όχι μόνο να κάνει διαδηλώσεις αλλά και να ενεργοποιεί σχέδια αλλαγής της κοινωνίας. Ενδιαφέρουσα, αλλά μακροπρόθεσμη. ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, τι γίνεται; Μήπως εδώ υπάρχει η ανάγκη να συναντηθούν Αριστεροί και μη Αριστεροί, παρακάμπτοντας εγωϊσμούς και πολιτικά μικρομάγαζα ; Μήπως, παρά τις καλύτερες μακροπρόθεσμες προθέσεις , οδηγούμαστε στην κόλαση της αδράνειας , ενώ ο λαός ΠΟΔΟΠΑΤΙΕΤΑΙ και ΣΤΙΒΕΤΑΙ όσο ποτέ;




ΥΓ     Εν ολίγοις, αγαπητέ Παναγιώτη Κουρουπλή, στη διάρκεια ενός πυγμαχικού αγώνα, δεν έχει νόημα να συμβουλεύεις τον δικό σου πυγμάχο να παίρνει βιταμίνες και ιχνοστοιχεία για να νικήσει μακροπροθέσμως…..Νόημα έχουν μόνο οι μπουνιές !






Όλο το κείμενο του Κουρουπλή στην ΑΥΓΗ
 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=640854



Και μια άποψη του γράφοντος :


Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΕΜΤΖΗΣ και «που να σου εξηγώ»….



Ο Νίκος Κοεμτζής, που πέθανε χθες στο Μοναστηράκι, ήταν ο πρώτος (ποινικός) θανατοποινίτης που γλύτωσε την εκτέλεση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Πριν από αυτόν ο  τελευταίος καταδικασμένος σε θάνατο,  έπεσε από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος το καλοκαίρι του 1973…Ήταν κάποιος Λυμπέρης, που είχε σοκάρει το πανελλήνιο σκοτώνοντας τα τρία παιδιά του…Το ίδιο σοκ είχε αισθανθεί το 1973 η ελληνική κοινωνία για το έγκλημα του Κοεμτζή σε ένα νυχτερινό κέντρο, όταν στη πίστα εισόρμησαν ξένα άτομα παρά την "παραγγελιά" του Νίκου για το περίφημο άσμα «Τα δυό σου χέρια πήρανε – βεργούλες και με δείρανε» , ενώ στη συνέχεια ο αγαπημένος του αδελφός δάρθηκε και σύρθηκε πάνω σε γυαλιά από τους «παρεμβασίες». Όμως υπήρχε και ένα «σικέ» στοιχείο στην όλη κοινωνική αντίδραση  : Οι μαχαιρωμένοι ήταν κυρίως αστυνομικοί και  η καταδίκη του «βδελυρού εγκλήματος» εμπεριείχε και μια έμμεση έκφραση «συμπάθειας» προς την Αστυνομία του δικτατορικού καθεστώτος…Ανάλογα στοιχεία καθωσπρεικής απέχθειας προς τον εγκληματία, χωρίς βαθύτερη κατανόηση της συμπεριφοράς του, είχε και η στάση πολλών «προοδευτικών» της περιόδου, όπως εκφράστηκε στους υπέροχους στίχους της μπαλάντας ,  που έγραψε και μελοποίησε σε μορφή ζεϊμπέκικου ο Διονύσης Σαββόπουλος :


Η δίκη του έγινε τον άγριο Νοέμβρη, το ένιωθε άραγε κι εκείνος;

Ο Τύπος πάντως, τον πρόβαλε ανοιχτά σαν αιμοβόρο κτήνος

Τα ίδια λέγαν και πολλοί προοδευτικοί, «παράξενο δεν ήταν»

Η σύμβασή τους διαισθάνθηκε σ' αυτόν, μιαν άλλη απειλή




Το 'παν επίσης λαϊκοί ένα σωρό, στον συνεργάτη ενός εντύπου

Μα ο Μπιθικώτσης τον διώχνει και του λέει «που να σου εξηγώ»



Γιατί ο Μπιθικώτσης έδιωξε τον δημοσιογράφο υπαινισσόμενος ότι είναι δύσκολο να του εξηγήσει την υπόθεση;



Απλούστατα, γιατί ο Μπιθικώτσης ήξερε τους κώδικες της πιάτσας, ήξερε το νόημα της «παραγγελιάς» ως κλειδώματος της πίστας για τον παραγγέλλοντα, είχε υπόψη του τη θρασύτητα της μπασκιναρίας που νόμιζε ότι μπορούσε να κάνει ατιμώρητα οποιαδήποτε παραβίαση των κοινωνικών ηθών και εθίμων …Και επειδή δεν ήθελε να πει τρίχες ή να κολακέψει το μικροαστικό και καθωσπρεπεικό πνεύμα της εποχής ή να εκτεθεί στο δικτατορικό καθεστώς, προτίμησε τη σιωπή….



Ο Σαββόπουλος επιχείρησε και πέτυχε ένα αριστουργηματικό έργο με το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο», παίρνοντας ίσως έμπνευση από τη μπαλάντα του Μπομπ Ντύλαν για τον «Χαρυκαίην» - μαύρο πυγμάχο που κατηγορήθηκε αδίκως για ένα έγκλημα, αλλά χάρις την κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και του Ντύλαν πέτυχε να αθωωθεί…



Θυμάμαι δυο πράγματα από το Νίκο Κοεμτζή : Μια υπέροχη συνέντευξή του στα ΝΕΑ που είχε παρθεί στο κελί του και έδειχνε το εξαιρετικό ήθος και την ποιότητά του. Κι ακόμη τον ίδιο,πολύ αργότερα,  καθισμένο σε ένα παγκάκι των δικαστηρίων της Σχολής Ευελπίδων, να πουλάει το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του. Μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω το λιοντάρι που κάποτε έζησε μέσα σ’ αυτόν τον μικροκαμωμένο άνθρωπο  και που αντέδρασε - όπως αντέδρασε - στην προσβολή που του έγινε….









Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΙΑΤΡΕ ΦΙΚΙΩΡΗ ΓΕΙΑΣΟΥ


Εν τάξει, δεν πρόκειται να πω ότι ήμουν καραφλός, φαφούτης, βαρήκουος, πρεσβύωπας, με στητικά προβλήματα, και ότι μετά την πρόσληψη οζονισμένου ύδατος έβγαλα μαλλιά, άρχισα να ζω μια νέα περίοδο οδοντοφυίας, να ακούω τέλεια, να διαβάζω στο σκοτάδι και να έχω παρατεταμένη στύση,επιπέδου πορνοστάρ ……Θα πω μόνο ότι όταν ακούω και βλέπω τον Ιατρό Φικιώρη να απευθύνεται στον ανώνυμο τηλεθεατή και να λέει «άκου ρε μπουζούκι», όχι μόνο διασκεδάζω αλλά και διαπιστώνω ένα κορυφαίο βαθμό οικειότητας, που θα έπρεπε να είναι πιλοτικός στη σχέση θεράποντος και θεραπευομένου…Είναι όπως στον στενό σου κύκλο, όπου οι κολλητοί σου σου λένε επιθετικά βρωμόλογα (με πλειοψηφικό, ως συνήθως, το «μ@λ@κ@»..) αλλά εσύ ούτε θίγεσαι ούτε αντιδράς : Γιατί είναι οι δικοί σου άνθρωποι, που μπορούν και που δέχεσαι να σου πουν μια κουβέντα παραπάνω, που δεν έχουν πρόθεση να σε προσβάλλουν…….



Η «ιατρική με ανθρώπινο πρόσωπο», η ιατρική του Ανδρέα Φικιώρη, δε θα με κάνει να εγκωμιάζω ως πανάκεια  το οζονισμένο νεράκι του …Κι αυτό οφείλεται σε ένα «κράτημα» που διατηρώ εδώ και τρεις δεκαετίες, από την εποχή του Καματερού(πρόσωπο, όχι τοποθεσία) , του οποίου το νερό προβαλλόταν για ένα διάστημα ως αντικαρκινικό , ακόμη και από μια εφημερίδα όπως ΤΑ ΝΕΑ…Όμως διαβάζοντας στην «Ελευθεροτυπία» της 18.9.2011 την γνωμοδότηση του «Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας» εναντίον της «οζονοθεραπείας»(«Ο ΕΟΦ βάζει τέλος στην οζονοδιαφήμιση»), μπήκα σε ορισμένες σκέψεις . Σε σκέψεις λόγου χάρη για την υπόθεση του εμφιαλωμένου νερού , εναντίον του οποίου οι οικολογικές οργανώσεις έχουν ρίξει αρκετές βολές : Όχι μόνο για την σπατάλη και διάχυση των πλαστικών συσκευασιών στο περιβάλλον, αλλά και για την ποιότητά του ύστερα από παρατεταμένο χρόνο αποθήκευσης. Και αναρωτιόμουν, σχετικά με τη στάση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας για τα κακώς φυλασσόμενα εμφιαλωμένα νερά : Υπήρξε κάποια τέτοια στάση, σχόλιο, ενημέρωση, αντίδραση; Αναρωτιόμουν ακόμη γιατί να είναι ανέφικτη η «αυτό-παραγωγή» ποιοτικού και εν μέρει θεραπευτικού νερού από τον ίδιο τον καταναλωτή, με τη χρήση μιας συσκευής…Όταν μάλιστα σε χώρες όπως η Κίνα, η Γερμανία, η Αυστρία και τελευταία η Ισπανία, η χρήση του οζονισμένου νερού είναι αποδεκτή από το ιατρικό σύστημα.


Στον γιατρό Θ.Δρίτσα χρωστάω τη γνώση ενός σοφού Αγγλοσαξωνικού γνωμικού - "common sense is not so common" -  η κοινή λογική δεν είναι τόσο συνηθισμένη .. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/08/blog-post_31.html
.Σκεπτόμουν λοιπόν  ότι όταν ο Κολόμβος έκανε την γνωστή επίδειξη με το αυγό του, στήνοντάς το όρθιο και αποδεικνύοντας ότι κάτι «απλό» δεν είναι και "ευκόλως εννοούμενο", αποστόμωνε μεν αλλά έκανε περισσότερο εχθρούς τους συνδαιτημόνες του . Μήπως το ίδιο συμβαίνει με τους Έλληνες Κολόμβους, που ανοίγουν δρόμους «απλούς»  αλλά και μέχρι πριν λίγο αδιανόητους;

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

«ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ» ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ….


Αμέσως μετά την άμεση επίθεση εναντίον της ελληνικής Γεωργίας, στα πλαίσια των οικονομικών επιλογών του «Μεγάλου (ευρωπαίου) αδελφού», η χειρότερη υπονόμευση ήταν αυτή που προερχόταν από διάφορες «διευκολύσεις». Η εκτροπή του Αχελώου ήταν μια τέτοια «διευκόλυνση» των αγροτών της Θεσσαλίας, αντί της ανάπτυξης μιας προσαρμοσμένης γεωργίας, με βάση της φυσικές και γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης περιοχής. Η μεταφορά των υδάτων του Νέστου στην πεδιάδα της Θράκης είναι  κάτι αντίστοιχο – που «κακομαθαίνει» τη γεωργία και την εμποδίζει  να αναπτύξει τις κατάλληλες τεχνικές, με βάση τα πραγματικά «δεδομένα» του περιβάλλοντος. Ευτυχώς για την τελευταία περίπτωση, μετά από αίτηση των περιβαλλοντικών οργανώσεων Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) διέταξε να ανασταλεί η κατασκευή του έργου. Η αναστολή αυτή ισχύει μέχρι να εκδικαστεί η αίτηση ακυρώσεως, που έχουν καταθέσει οι τρεις οργανώσεις με περιβαλλοντικό σκεπτικό .

Το έργο αποτελεί  στην ουσία ένα αδιέξοδο σχέδιο εκτροπής. Αντί παρεμβάσεων για την πραγματική ενίσχυση του υδροφορέα ή τη μείωση της σπατάλης του νερού στις καλλιέργειες της περιοχής, το έργο διαφημίζεται  ως αναγκαίο για τις υδροβόρες - και αδιέξοδες - καλλιέργειες. Εξ άλλου οι επιπτώσεις του στους προστατευόμενους υγροτόπους των εκβολών του Νέστου, που εντάσσονται στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, προβλέπονται  να είναι πολύ σοβαρές, με δεδομένη την μείωση της παροχής νερού στο υγροτοπικό σύμπλεγμα .

Η απόφαση του ΣτΕ βασίστηκε όχι μόνο στις επιπτώσεις του έργου   στη προστατευόμενη περιοχή του Νέστου, αλλά και στο γεγονός ότι εκκρεμούν στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ερωτήματα σχετικά με τη συμβατότητα της διαχείρισης των νερών στη χώρα μας με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες.

Δήλωσε ο Νομικός Γιώργος Πολίτης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία της Φύσης :

«Η λύση δεν είναι να φέρνουμε όλο και περισσότερο νερό όλο και από πιο μακριά. Το μοντέλο αυτό έχει αποδειχθεί καταστροφικό και αδιέξοδο για τη γεωργία και για το περιβάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο. Εάν οι καλλιέργειες δε γίνουν συμβατές με τις δυνατότητες της περιοχής και δεν περιοριστεί η σπατάλη νερού, το έργο θα καταστρέψει μια διεθνούς σημασίας προστατευόμενη περιοχή δίνοντας μια ψεύτικη ανάσα για λίγα χρόνια, σε ένα πρόβλημα που θα συνεχίσει να διογκώνεται»


Πληροφορίες για την υπόθεση δίνουν οι  Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τηλ. 6946249450 ,Δάφνη Μαυρογιώργου, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τηλ. 6977205351  και Μαρτίνος Γκαίτλιχ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τηλ. 210 3224944

ΥΓ. Εν όψει, θέμα από το   σημερινό εξώφυλλο της  εφημερίδας ESPRESSO....

ΤΙΤΑΝια αισθητική και λιτότητα….



Χωρίς πανώ, χωρίς λεκτικό μήνυμα, χωρίς ντουντούκες και μικροφωνικές εγκαταστάσεις, το έκθεμα της Τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ στην πλατεία Ομονοίας, 22 Σεπτεμβρίου 2011…..


Μήπως θέλει να πει ότι το τσιμέντο και οι οικοδομικές δραστηριότητες είναι η βάση της ελληνικής οικονομίας;


Μάλλον ναι. Προφανώς με αφετηρία την ύφεση του οικοδομικού τομέα στην Ελλάδα , που έχει (μέχρι στιγμής) οδηγήσει στην υποχώρηση του κλάδου κατά  60% - χωρίς να συνυπολογισθούν οι επιπτώσεις από το πρόσφατο χαράτσι πάνω στις κατοικίες.. Την ίδια στιγμή που οι καθεστωτικοί παράγοντες έχουν το θράσος να μιλάνε για ύφεση της τάξεως του 5-6% !


Η Ελλάδα είναι δεύτερη στο κόσμο – μετά την Ταϊβάν - από την άποψη της κατοχής κατοικιών, ιδίως εξοχικών. Και προφανώς δεν χρειάζεται υπερκατανάλωση τσιμέντου , γιατί ήδη έχει επιβαρύνει αρκετά τις ακτές, τα βουνά και την ύπαιθρό της. Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να προσδώσει ποιοτικό και συντεταγμένο χαρακτήρα στις νέες συνθήκες δόμησης, θα μπορούσε να ανανεώσει τον κτιριακό της πλούτο κατεδαφίζοντας πεπαλαιωμένες και κάθε άλλο παρά αντισεισμικές κατασκευές. Θα μπορούσε να αποφύγει την συμβατική - εκτατική ανάπτυξη και την άλογη τσιμεντέγχυση στο οπουδήποτε, προσδίδοντας νέα ποιότητα στις νέες κατασκευές. Να έχει μια υγιή τσιμεντοβιομηχανία και έναν υγιή οικοδομικό κλάδο.






Όμως ο μνημονιοφρενής δολοφόνος με το πριόνι των μέτρων που δεν έχουν τελειωμό, έχει αντίθετη βούληση. Γιατί έτσι του υπαγορεύουν οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας της χώρας.






Μέσα σε όλα τα θλιβερά που συμβαίνουν, είχα καιρό να δω μια μεγάλη βιομηχανία ( με τα συνηθισμένα ιλουστρασιόν και τη γκλαμουριά….) να προβάλει μια άποψη με αισθητική και λιτότητα. Και ομολογώ ότι χάρηκα

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ  26.9.2011
Τελικά το έκθεμα δεν ήταν της Εταιρείας ΤΙΤΑΝ, αλλά του εικαστικού καλλιτέχνη ΒΛΑΣΗ ΚΑΝΙΑΡΗ, με τίτλο "ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ". 'Εκανα λάθος, σχεδόν θαμπώθηκα από την ποιότητα του έργου, το οποίο φωτογράφισα εκείνο το πρωϊ που περνούσα από την Ομόνοια  και πάραυτα έδειξα  τις φωτογραφίες  σε συναδέλφους στο χώρο εργασίας μου. Όλοι συμμερίστηκαν την εκτίμηση και τη νοηματοδότηση του έργου από τον υποφαινόμενο... Sorry και πάλι, που λένε σε απλά ελληνικά....



Περασμένες «Car free days», και διηγώντας τις να κλαις….



“Car free days” – ημέρες χωρίς αυτοκίνητα – ήταν οι «ημέρες» που αφιερώνονταν στον αγώνα για τον περιορισμό της χρήσης του ΙΧ, για τον εξανθρωπισμό των συγκοινωνιών, για την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, για την διευκόλυνση των πεζών - ως ατόμων με ειδικές ανάγκες μέσα στο χάλι των ελληνικών πόλεων… Ο θεσμός είχε τις απαρχές του στη θεωρητική κριτική που άσκησαν πολεοδόμοι και οικολογούντες – όπως π.χ. ο Αντρέ Γκορτζ στο περίφημο δοκίμιο του «Η ιδεολογία του ΙΧ»(δεκαετία του 70) - και ξεκίνησε αρκετά ριζοσπαστικά, τουλάχιστον από το 1987, αν βασιστώ στη δική μου μνήμη. Προοδευτικά όμως μετεξελίχθηκε και «εξημερώθηκε» - από «Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο» έγινε «Πόλη χωρίς αυτοκίνητο», επειδή δε και αυτό ενοχλούσε την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία, ξεχειλώθηκε δεόντως : Αφενός υπέστη μια χρονική διεύρυνση, δηλαδή έγινε εβδομαδιαίος και σαν τέτοιος μετουσιώθηκε σε «σειρά συζητήσεων» μάλλον παρά σε ακτιβίστικο γεγονός, και αφετέρου πήρε το χαρακτήρα της «Εβδομάδας Ευρωπαϊκής Κινητικότητας» έτσι ώστε να μην δίνει αφορμή σε κανένα δημόσιο παράγοντα (υπουργό, δήμαρχο κλπ) να εμφανίζεται με ποδήλατο στην οδό Πανεπιστημίου στις 22 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους….

Η μνημονιακή επιδρομή εναντίον της χώρας μας ήταν επόμενο να αποδυναμώσει την προβληματική για τα ζητήματα ποιότητας ζωής και τον δημόσιο χώρο. Η ύφεση έφερε τον παραγκωνισμό των κινημάτων επέμβασης στο αστικό περιβάλλον με στόχο τον εξανθρωπισμό του – όμως πολύ περισσότερο κι από την ύφεση, η ανασφάλεια για το μέλλον παρεμπόδισε τις κοινωνικές δυνάμεις να αξιοποιήσουν τα μαθήματα της σημερινής, «υπαρκτής αποανάπτυξης», στον κυκλοφοριακό τομέα : Η μείωση της κυκλοφορίας ΙΧ, η μείωση των αγορών νέων οχημάτων, η μικρότερη κατανάλωση βενζίνης ως αποτέλεσμα της πιο ορθολογικής συμπεριφοράς των ΙΧήδων, η μείωση των ατυχημάτων, η αύξηση της ποδηλατοκίνησης – ορατή δια γυμνού οφθαλμού στον αθηναϊκό χώρο – η αύξηση των χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς κλπ., όλα αυτά θα μπορούσαν να σκιαγραφήσουν ένα άλλο μοντέλο για τις ελληνικές πόλεις, με συνέπεια το «υποχρεωτικό» να γίνει «εθελοντικό» και η «παράπλευρη απώλεια» (συρρίκνωση χρήσης ΙΧ) λόγω κρίσης , να αναγνωρισθεί  ως «παράπλευρη ωφέλεια»….

Σήμερα όμως η ανασφάλεια δεν αφήνει πεδίο για «στοχαστικές προσαρμογές», ιδιαίτερα μάλιστα για την αξιολόγηση κακών και συμβατικών «σημάνσεων» - όπως οι όροι «βιώσιμες μετακινήσεις», «βιώσιμη κινητικότητα» - για τους οποίους αναφέρθηκα πρόπερσι σε μια ανάρτηση με τίτλο «Βιώσιμη ή υγιής κινητικότητα;»



http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1092777808395896683&postID=5588780504919598309



Με την επιφύλαξη λοιπόν «παντός θεωρητικού δικαιώματος», καταχωρώ αυτούσια την άποψη των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για την ημέρα ή εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο αλλά με οικολογίζουσα ευρωφλυαρία, που κι αυτή πέφτει άδοξα στο ελληνικό γήπεδο, εν μέσω οικονομικής κρίσης…





«Βουβά και σαστισμένα "γιορτάζεται" φέτος στη χώρα μας η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας. Χαρακτηριστικό είναι πως η 22α Σεπτεμβρίου, παραδοσιακή "Ημέρα χωρίς ΙΧ", φέτος στην Αττική θα είναι Ημέρα χωρίς Μαζικές Συγκοινωνίες...

Μπορεί η πρωτοφανής οικονομική κρίση να έχει οδηγήσει σε μείωση της χρήσης του ΙΧ, αυτό όμως κάθε άλλο παρά σημαίνει πως οι ελληνικές πόλεις κάνουν ουσιαστικά βήματα προς βιώσιμες αστικές μετακινήσεις.

Πέρα από το καταστροφικό κλείσιμο σιδηροδρομικών γραμμών σε ολόκληρες Περιφέρειες της χώρας, οι ήπιες μετακινήσεις πέφτουν κι αυτές θύματα της κρίσης και των περικοπών:

Έτοιμες επεκτάσεις του μετρό στην Αθήνα δεν δίδονται στην κυκλοφορία, αυξήσεις στα εισιτήρια αποθαρρύνουν τη χρήση των ΜΜΜ από ακόμα περισσότερους συμπολίτες μας, η κατασκευή ποδηλατοδρόμων έχει παγώσει, τα πεζοδρόμια παραμένουν σε απαράδεκτη κατάσταση ή καταλαμβάνονται από οχήματα και άλλες χρήσεις.



Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουμε πως για διέξοδο από την κρίση χρειαζόμαστε επενδύσεις σε μια βιώσιμη στροφή της οικονομίας, θεμελιώδες κομμάτι των οποίων είναι η ενίσχυση των φιλικών στο περιβάλλον μορφών μετακίνησης. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα στις εναλλακτικές λύσεις, ιδιαίτερα τώρα που το ΙΧ δεν είναι πια η εύκολη «λύση».

Ακόμα όμως και σε ένα καθεστώς ασφυξίας των δημόσιων επενδύσεων, υπάρχει πλήθος μέτρων χαμηλού κόστους που μπορεί να λάβει η Πολιτεία και η Αυτοδιοίκηση, όπως:

• Μείωση του κόστους για τις μηνιαίες και ετήσιες κάρτες απεριορίστων διαδρομών

• Μηδενική ανοχή στην αντικοινωνική στάθμευση και στις καταλήψεις πεζοδρομίων

• Κατάλληλες θέσεις στάθμευσης για ποδήλατα έξω από τους σταθμούς των μέσων σταθερής τροχιάς

• Στήριξη πρωτοβουλιών συνεπιβατισμού (car sharing - car pooling)

• Υλοποίηση συστημάτων κοινόχρηστων ποδηλάτων, δωρεάν ή με συμβολικό ενοίκιο.

• Διαπλάτυνση πεζοδρομίων, ιδιαίτερα στις διασταυρώσεις

• Δημιουργία, σε περιοχές κατοικίας, ζωνών μέγιστης ταχύτητας 30χλμ/ώρα με προτεραιότητα πεζών και ποδηλατών και με επαρκή επιτήρηση »





Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

1000 και μια αναρτήσεις….



Μια ανάρτηση την ημέρα - τον ψυχίατρο κάνει πέρα : Κατά πως λένε «ένα μήλο την ημέρα- το γιατρό τον κάνει πέρα» - an apple a day, keeps the doctor away….

Στην Ελλάδα μερικές χιλιάδες άνθρωποι δραστηριοποιούνται στην ιστόσφαιρα, μεταφέροντας πολύτιμες πληροφορίες, κριτικά σχόλια, αναλύσεις επιπέδου : Αλλά και παπάρες ή κουταμάρες παντός είδους , ισχυρισμούς χωρίς τεκμηρίωση, προτάσεις υβριστικές ή συκοφαντικές.

Η ιστόσφαιρα είναι χώρος δημιουργίας αλλά και εκτόνωσης, ενσωματωμένος πλέον στο κυκλοφοριακό σύστημα των ιδεών. Χωρίς αυτήν η κοινωνία θα ήταν πιο νοσηρή. ..




Στη δεκαετία του 80 ο Αντώνης Τρίτσης είχε υποστηρίξει - μάλλον ρητορικά και υπερβολικά – πως στην Ελλάδα «άρρωστοι είναι οι υγιείς». Σήμερα ο λόγος του δικαιώνεται, καθώς οι άνθρωποι που κατανοούν το βάθος και το πλάτος της μνημονιακής καταστροφής, της οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά μεγαλύτερης και από αυτήν της Μικρασίας του 1922, οι άνθρωποι που έχουν την πνευματική υγεία για να βλέπουν την άβυσσο και το τέλος του ελληνικού ονείρου, αισθάνονται άρρωστοι.




Όμως ο αγώνας συνεχίζεται, «το μέλλον είναι κάτι απίθανα μακρύ» - λέει ο Μαγιακόφσκυ. Ο αγώνας συνεχίζεται, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για οποιεσδήποτε εκπτώσεις : Η Δημοκρατία απαιτεί λόγο τεκμηριωμένο και εμπεριστατωμένο, ο ηλεκτρονικός κιτρινισμός είναι επίφοβος όσο ο έντυπος προκάτοχός του. Ισχύς της ιστόσφαιρας είναι η αξιοπιστία της.




Η εξουσία κάνει πως δε φοβάται το λιανοντούφεκο της ιστόσφαιρας, όμως «οι ιδέες των μαζών έχουν υλική δύναμη» - λέει ο Ένγκελς : Εννοώντας ότι υλική δύναμη έχουν όχι οι μεμονωμένες ή μεγαλοφυείς ιδέες, αλλά οι ιδέες που γίνονται κοινός τόπος μεγάλων μαζών …




Η εξουσία φοβάται τον πλουραλισμό της ενημέρωσης, γιατί δυσκολεύει την προσπάθειά της να προσεγγίσει, να προσεταιρισθεί, να οικειοποιηθεί πρόσωπα και θέσεις. Γι αυτό αντισώματά της είναι οι καθεστωτικοί διανοούμενοι – δεόντως αβλαβείς, περί-ανέμων-και- περί – υδάτων τυρβάζοντες. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς να τους βρει – ενδημούν σε κάτι σεντονιάδες του συμβατικού τύπου.




Αυτή είναι η 1000+1 ανάρτηση που έκανα στην ΟΙΚΟΝΙΚΗ, αρχής γενομένης τον Μάρτιο του 2009. Όσο κι αν αποστρέφομαι την πληθωριστική επετειο-λογία , δεν μπόρεσα να αποφύγω ένα επετειακό σημείωμα όπως το παρόν. Αλλά ούτε κι ένα στίχο του Έλλιοτ από τα «Τέσσερα κουαρτέτα» : «Όχι ώρα καλή….Μα τραβάτε μπρος ταξιδευτές…»





Γιάννης Σχίζας




ΥΓ Η φωτογραφία είναι του Σάκη Μπινιάρη, από το βουνό της Όχης…





Για τη φορολόγηση της Εκκλησίας – για τις εξοπλιστικές δαπάνες

Σήμερα «πέφτω» σε μίντια που εκπέμπουν κάποιες απόψεις της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Είναι αφενός ο ραδιοφωνικός σταθμός «Κόκκινο» και αφετέρου το

http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/   - ο πρώτος φιλοξενεί τον Δημήτρη Χατζησωκράτη , στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, το δεύτερο φιλοξενεί κείμενο με τίτλο : «Πτωχεύουμε, πτωχεύουμε, αλλά για εκκλησία και εξοπλισμούς κουβέντα….».



Αντιπαρατηρώ  στις δύο απόψεις , που συνοψίζει το κείμενο της «αριστερής στρουθοκάμηλου» :



Η απαίτηση για  δίκαιη φορολόγηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και κάθε άλλης θρησκευτικής συλλογικότητας που δρα στη χώρα μας και διαθέτει περιουσία, είναι οπωσδήποτε εύλογη. Εύλογη είναι επίσης και η αυτοδιαχείριση των εκκλησιαστικών πραγμάτων από την ίδια την Εκκλησία - χωρίς «ανάμειξη» του κρατικού προϋπολογισμού (!) στη μισθοδοσία των εκκλησιαστικών παραγόντων, ιερέων κλπ. Όμως νομίζω ότι στη συνολική αποτίμηση των «φοροδοτικών» δυνατοτήτων του καθενός, θα πρέπει  να λαμβάνεται υπόψη και ο κοινωνικός του ρόλος σε ζητήματα φιλανθρωπίας, υποστήριξης ανέργων, ηλικιωμένων κλπ. Και τέτοιο ρόλο επιτελεί σε ένα βαθμό και η Εκκλησία.



Πέρα από αυτά βέβαια, στα πλαίσια μιας «ψυχο-πολιτικής» προσέγγισης αυτής της συγκυρίας, έχω την αίσθηση ότι εν μέσω λυσσώδους αναζήτησης πόρων και φόρων από την τρόϊκα και την «κυβέρνηση» , οι αντιστεκόμενοι , σχεδόν από ένστικτο, προτάσσουν τα ζητήματα της αποφυγής ή μείωσης των επιβληθέντων φόρων παρά της επέκτασής τους σε άλλες κατηγορίες ατόμων και συλλογικοτήτων. Αντίθετα τα φερέφωνα της «κυβέρνησης» προτάσσουν τον φθόνο ακολουθώντας το παραδοσιακό γνωμικό : « Ένας ήταν μονόφθαλμος, κι ήθελε όλοι να έχουν από ένα μάτι…». Λέω λοιπόν : να μια καλή συγκυρία, για ψυχανάλυση Αριστερών τινών ….…



Όσον αφορά τα κόστη των εξοπλισμών και τη δυνατότητα μείωσής τους λόγω της (υποτιθέμενης) εγγύησης των συνόρων μας από την ΕΕ, πρόκειται περί ελαφρολαϊκής άποψης  επιπέδου  Κον Μπεντίτ, που δεν αξίζει σοβαρή ενασχόληση : Η ΕΕ την έχει «κοπανήσει» από όλες τις μεγάλες πολιτικο-στρατιωτικές κρίσεις της περιοχής τα τελευταία 20 χρόνια, και δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να μην την κοπανήσει και στο προβλεπτό μέλλον. Λαμβανομένου λοιπόν υπόψη ότι οι υπαρξιακές ανάγκες της χώρας δεν μπορούν να εναποτίθενται σε εικασίες, η  προβληματική για τη μείωση των αμυντικών δαπανών χωρίς μείωση της ελληνικής αμυντικής ικανότητας , θα μπορούσε να αποτελέσει πρακτική-πολιτική άσκηση, τεχνικού, οικονομικού και στρατιωτικού χαρακτήρα : Η χώρα θα μπορούσε να προσπορίζεται το ίδιο επίπεδο ασφάλειας και να ξοδεύει λιγότερα , κόβοντας τα λοξά υποβρύχια, τα αεροπλάνα χωρίς ανταλλακτικά ,  τις προμήθειες με αντιπαροχή την προώθηση μεσιτών οπλικών συστημάτων σε ηγετικές πολιτικές θέσεις….